دست کش (Hokto)

سنخِ چگونگی

هستِ یک بی نهایت را در نیست یک چند وجهی می باشیم.

دست کش (Shirah)

استخراج و درج ((3))

هر یک و هر جمع قسمتی از نیست را می بوید و آن را مطابق با چیست خویش پرورش می دهد و با ذهن خویش در گذری از زمان منطبق می سازد تا اصل خویش شود. این اصل خویش مندانه و خویش خواهانه و خویش گونه نه شکل فردیت دارد و نه شکلی جمعی.

چرا؟ جوابی است آشکار.

کس این اصل خویش را فلسفه،دین،شعر،نقاشی،موسیقی،علم می نامد.

استخراج از نیست و درج از آن همان چرایی به گونه سوال از چیست است.

درج و استخراج ((2))

این زمان یک چیست نیست پرور برای ((بودن) تلاشی دارد تا به هر سو زمزمه ای معنادار بر اساس ذهن و ((بود)) شود،مانند کلامی نقش دار،نقشی در ذهن ایده  ای،در هر ایده ای مطلبی برای استخراج و درج مطلب برای آرامش ذهن که معنا را می سازد. ذهن مریض و ایده ال ساز،هدف گرا و آرمان ساز ساختار از پیش ساز-خویش را به جهان معرفی می کند،اما برای ساختش دو برابر آن معرفی انرژی اطلاف می کند تا دیگران را متقاعد به درج خویش گردد.

تعارض شبانه قوچ ها

در پرتو اعماق دریا به سمت زمین،نهال و خشکسالی سنگ ها به یکدیگر خیره گشتند.تنشی که از میان آسمان و غول ها ی بی شاخ می خیزد،تصویریست به شکل یک مرد در چنگِ دو دست که انگشتانش را می جود و بروی دیوار پوسته هایش را می تراشد.

این یک تمرین آهستگی است.

درج و استخراج

آن قسمت که در تو به رنجی ناپایان مبدل شده و در تو ریشه می دواند ((منِ)) رنجش، شکلی بی شکل،هدفی نارسا به ورطه ی خویش است.این قسمت نه دور و نه نزدیک و نه چیزی دست یافته ای نا پایانِ محدود در من است.تاریخ لباس ژنده و زبان و زمان تار و پودِ آن است(بود)؛بی آن که رویای خواب ببیند ((چیست)) است.

چیست چیست؟