Burnt Wing part 1

اشک می ریزد آهسته در اتاقی

میان بازوان خشکیده آجر،

 سایه بلعیده در پیچ و خم افتاده بر پیشانی-اش

و

تفکر وعده ای لاشه های زمان

که

لحظه جنون

آتش و اشک

و ارگاسم رسالت

زیر گنبد کبودِ

 فرسایش

توده توهم اصالت

پیوند می خورد

در سرنگونی میزبانان آغشته به استخوان ترک خورده باور

و

اگر دریچه میانش باز می گشت

باز خاکستر ریشه های پوسیده مرسلان در گامهایش

رد پای خفته بازگشت  با ظرافت و طراوت چوبی بید خورده

 تدفین را سیاه پوشی-د،

و

 فلزاتی که ارزش دست را لمس-د

چه در خواب و چه در توهمی آشکار بیرون می جهد

توده های لجن

از سر خوشنودی ساعتی معلق

که اعتماد و ایمان را در چهره زمان

و در هم گسستگی وجود

زیر پوست جار می زند

ندای آمیزش حد را؛

بی اندوختگی فکری که چیره بر ذهن نگردد و ندای غافل را نبلعد

و

همه این بیهودگی

سراب سوختگی

جدایی هست و نیست بشری .