Ultimate
Wednesday, 13 April 2016، 12:37 PM
برای هرچه که می توان برد باید نگاه زمان را درید، تافنه ای از خویش؛
گونه ای حضور در فراسوی نبردچه در حال شناخت و چه در آغاز گام به آن.
کنشِ توانایی،
سازگاری فرد با ارزشِ خویش
و
افزونی حادثه های گوناگون در قالب زندگی.
تغییر در شکاف زمان که ما را به بی نهایت ترین شکل انسانی سوق می دهد.
گونه ای حضور در فراسوی نبردچه در حال شناخت و چه در آغاز گام به آن.
کنشِ توانایی،
سازگاری فرد با ارزشِ خویش
و
افزونی حادثه های گوناگون در قالب زندگی.
تغییر در شکاف زمان که ما را به بی نهایت ترین شکل انسانی سوق می دهد.
